Vanaf de introductie van de Uber-app waarmee iedereen taxi chauffeur kon worden, werd Uber geliefd bij investeerders. In een paar jaar tijd werd het bedrijf miljarden waard. Het was rebels en daagde uit. De werkcultuur was hard, maar medewerkers werden beloond met goede salarissen en bonussen in de vorm van aandelen en opties. In De strijd om Uber beschrijft journalist Mike Isaac de korte maar heftige geschiedenis van Uber en haar belangrijkste gezicht tot 2017: Travis Kalanick. En wat een verhaal is dat! Niet voor het eerst beschreven natuurlijk, maar Isaac is een begenadigd journalist en hij laat ook zien dat hij er vanaf 2011 bovenop heeft gezeten.
Medewerkers, bestuurders, aandeelhouders en managers van bedrijven gebruiken de pers vaak als podium om invloed uit te oefenen. Uber was op dat vlak niet anders. Medewerkers hebben sinds de komst van internet nog een extra podium: sociale media. In het geval van Uber kwam dat allemaal samen in 2017 toen bleek dat de gigantische groei van het bedrijf en matig management een verrotte bedrijfscultuur had opgeleverd. Schandaal op schandaal kwam aan het licht. Variërend van intimidaties, veelvuldig drugsgebruik, misbruik van de Uber-app om allerlei zaken te registreren tot aan een CEO/bestuurder die zijn eigen Uber-chauffeur minacht. Eind 2016 schreef ex-Uber medewerkster Susan Fowler een blog waarin ze de vrouwonvriendelijke en machocultuur bij de inmiddels software gigant uit San Francisco aan de kaak stelde. 2017 moest nog beginnen.
Daarnaast had Uber Google uitgedaagd. De Silicon Valley grootmacht voelde zich bestolen. Ex-Google medewerker Anthony Levandowski had bij Google een zelfrijdend auto project opgezet en geleid en had technologie en medewerkers meegenomen naar zijn nieuwe bedrijf Waymo. Dit werd in razend tempo door Uber gekocht. CEO Larry Page startte een rechtszaak. Ook dit speelde in 2017. Uiteindelijk zou dit in 2018 in de minne geschikt worden. Uber betaalde Google veel geld, en kon het zelfrijdende autoproject voortzetten. Wel zonder Levandowski.
Op tientallen fronten was Uber wereldwijd in gevecht. Met overheden (bijvoorbeeld in Amerikaanse steden, maar ook in India tegen de staat) maar vooral met zichzelf. Veel aandacht besteedt Isaac aan het moeizame proces dat de raad van commissarissen (bestaande uit investeerders, medeoprichters en wat vrienden van Kalanick) om Kalanick als directeur weg te krijgen. Het was alsof de moeder van zijn kind gescheiden werd. Investeerders, advocaten en journalisten waren hier dag-in-dag uit bij betrokken. Eind juni viel uiteindelijk het doek en trok Kalanick zich terug uit de dagelijkse leiding van Uber.
Ook het vinden van een nieuwe CEO bleek ingewikkeld. Iedereen lekte namen van kandidaten. Uiteindelijk lukte het om Dara Khosrowshahi aan te trekken. Hij zou in 2018 korte metten maken met de erfenissen van Kalanick. De relatie met chauffeurs werd verbeterd, er werden nieuwe investeerders binnengehaald én er werd een andere bedrijfscultuur geïntroduceerd. Hij noemde het aan de buitenwereld Uber 2.0.
Op 10 mei 2019 ging Uber naar de beurs. De koers viel tegen, maar de meeste investeerders kregen veel waarde voor hun geld. Kalanick werd die dag miljardair (5,4 miljard dollar). Zijn medeoprichters Garrett Camp en Ryan Graves die beiden het bedrijf al lang verlaten hadden omdat ze niet met Kalanick konden werken, werden eveneens miljardair. Iets meer dan 10 jaar hard werken, vol van schandalen.
De strijd om Uber leest soms als een goedgeschreven avonturenroman, maar met een enorme serieuze ondertoon. Het is erg goed geschreven en daarmee het beste boek dat op dit moment over de roerige geschiedenis van Uber te verkrijgen is.
Over Bertrand Weegenaar
Bertrand Weegenaar is als hogeschooldocent HBO-ICT werkzaam op Windesheim. Zijn voorliefde ligt bij de onderwerpen strategie, marketing, geschiedenis; biografieën en internet; e-business.
