Vandaag een berichtje in Intermediair: Vergaderen wordt steeds minder productief. Zo blijkt althans uit onderzoek onder ruim 800 leidinggevenden in Europa. Ook al zaten bij deze leidinggevenden geen Nederlanders, ik weet zeker dat de resultaten heel herkenbaar zijn in ons land. Meer dan de helft van de vergaderingen is niet efficiënt en draagt weinig bij het aan delen en doorgeven van informatie, zo kunnen we lezen. Als je kijkt naar de hoeveelheid werktijd die we in vergaderen stoppen, zo'n 10-25 % van de tijd (en dat wordt alleen maar erger naarmate je meer managementtaken hebt), zou je denken dat het een belangrijke en ook wellicht leuke activiteit is. Dat kan het ook zeker zijn, maar nog veel vaker hoor je gemopper. Niemand leest de stukken, die pas de dag voor de vergadering verzonden zijn - zelf heb je ze natuurlijk wel gelezen. De vergaderingen zijn te lang, een aantal mensen is steevast te laat, de agenda is onduidelijk en echt knopen doorhakken gebeurt elders. Naast je zit iemand onder tafel SMSjes te versturen, een ander hangt achterover en lijkt zich meer op het uitzicht te concentreren dan op de voorzitter. Vergaderen om een volgende vergadering af te spreken, zo lijkt het soms.

Coaching is in. De grote hoeveelheid literatuur op dit terrein onderstreept dat. 'Is er dan plaats voor nog een boek?' Die vraag stelt de auteur in de inleiding van haar boek. Hoewel ze de vraag zelf ook bevestigend beantwoordt, kan de lezer zelf ook vaststellen dat 'Socratisch coachen' een uitstekend boek is waarin theorie en praktijk in goede balans helder worden beschreven. Het boek is zowel geschikt voor interne als externe coaches.

Ervaren trainers zijn ongetwijfeld bekend met de vierdelige reeks 'Training als beroep' van Frank Oomkes over training. Althans, dat zou ik verwachten. Deze reeks biedt een gedetailleerde beschrijving van het hele proces van voorbereiding, uitvoering en afronding van trainingen. Daarnaast biedt de reeks een bijna eindeloze collectie van oefeningen en procedures voor training, zodat trainers hun trainingsmateriaal regelmatig kunnen aanpassen. 

Eindelijk een tegenhanger van de bestseller 'Hoe word ik een rat'. In 'Dienstbaar leiderschap dat werkt!' wordt genadeloos afgerekend met managers en bestuurders die slechts oog hebben voor de beurswaarde van hun bedrijf. Dit is niet alleen moreel verwerpelijk, maar leidt op lange duur ook tot slechte bedrijfsresultaten en schandalen. Wie dit boek aandurft moet enige verdieping niet schuwen. De ontdekkingstocht voert van managementmodellen tot Herman Hesse, Seneca en Deepak Chopra.

Aan boeken over leiderschap is al lang geen gebrek meer. De vraag is dan ook gerechtvaardigd of het boek van Jan Moen en Paul Ansems een van de vele boeken over dat thema is of uniek in zijn soort. Het laatste is het geval. Vooral door de duidelijke verbinding van theoretisch, wetenschappelijke inzichten met de praktijkervaring van alledag. Moen is in het dagelijks leven hoogleraar management en organisatie in de gezondheidszorg aan de universiteit van Tilburg en parttime consultant. Ansems is voorzitter van de Raad van Bestuur van een ziekenhuis.

Alex is een veelbelovende manager. Hij trekt een groot veranderingsproces bij een reclamebureau. Alex heeft een half jaar gekregen om de positie van het bedrijf te verbeteren, daarna is de kas leeg en gaat het bedrijf failliet. Een uitdagende opdracht, maar niet een die hij uit de losse pols doet.

Vaak zijn boeken 'meer van het zelfde' waarbij oude wijsheden in een eigentijds jasje worden gestoken. Zo niet het boek 'Managementverhalen voor communicatie'. De auteurs hebben een zeer originele invalshoek gekozen: een fictief verhaal met een hoog realiteitsgehalte waarbij vervolgens (bekende) experts hun visie op het probleem geven. Interessant is om te zien hoe ervaren deskundigen zoals Jorritsma, Pieper, In 't Veld, Peper, of Leers en vele anderen vaak verschillende oplossingen voorstellen voor een zelfde type probleem.