Het verhaal van Spencer Johnson (het verhaal is opgedragen aan Blanchard) is een fraaie metafoor voor de wijze waarop mensen veranderingen ervaren. Alle ingrediënten die een verandering toebehoren, worden in het kaasverhaal zeer herkenbaar beschreven. 'Wie heeft mijn kaas gepikt' beschrijft de primaire reactie van mensen om zich af te zetten tegen de verandering en de stappen die gezet moeten worden om weer verder te kunnen gaan.

Verkocht zal 'Zeven eigenschappen die jou succesvol maken' wel worden, maar ook gelezen? Of beter: ook toegepast? Zitten tieners op een dergelijk boek te wachten? De jeugd van tegenwoordig zou immers nauwelijks lezen en in de ban zijn van computergames en chatten.

'Verse vis!' is een verhaal waarin de lezer de schrijfstijl van Blanchard herkent. Dat is niet onlogisch want de auteur is partner bij de Blanchard Company. Zoals vaker met dit soort boeken geldt: de een verafschuwt ze omdat er geen theoretische onderbouwing in zou staan en het gebaseerd is op een flinterdun verhaal. Terwijl de ander juist de mogelijkheden ziet die het boek voor de eigen organisatie kan betekenen, zoals bij voorbeeld het helder over het voetlicht kunnen brengen van een duidelijke boodschap. Desondanks zal menig lezer na het lezen van dit boek een gevoel kunnen overhouden dat 'Verse vis!' 'erg Amerikaans' en 'ietwat overdreven' is. Wie daar mee kan leven kan dit boek als inspiratiebron gebruiken voor het opdoen van ideeën met betrekking tot het vasthouden van veranderingen.

Zacht van buiten

'Strategisch werken met competenties' is geschreven naar aanleiding van een uitgebreide studie naar het ondernemingsbreed en integraal implementeren van het competentiedenken. De auteur geeft aan dat het boek gericht is op de kleine en middelgrote ondernemingen met een hoge mate van resultaatgerichtheid. Het boek beantwoordt hier dan ook aan, het geeft een inleiding in theorie en praktijk van het competentiedenken, en geeft een methodiek aan de hand van het competentie-framework om op operationeel niveau met competenties te werken.

Het jongleren met maar liefst zeven ballen én het samen dansen zijn twee metaforen, die de auteurs in dit boeiende boek gebruiken om coachen te duiden. Beide metaforen zijn goed gekozen. Coachen is waarlijk een kunst, één die al doende wel te leren valt. 'Professionele dilemma's voor de coach' heeft de lerende coach (en wie is ooit uitgeleerd?) het nodige te bieden.

Hoe zou dat voelen: zwemmen in een blauwe, maagdelijke oceaan? Geen concurrerende haaien om je heen die dag in dag uit uit zijn op je bloed. Ofwel: 'Creatieve strategie voor nieuwe concurrentievrije markten'

Na 15 jaar heeft Stephen Covey een vervolg geschreven op zijn everseller 'De zeven eigenschappen van effectief leiderschap'. Er blijkt nog een achtste eigenschap te bestaan, de innerlijke stem. Deze achtste is niet een 'vergeten eigenschap', maar een overkoepelende, extra eigenschap.

Zingeving is hot en er verschijnen vele boeken over dit onderwerp: hele goede en afgrijselijk slechte. Gelukkig behoort 'Zineconomie' van de Leidse socioloog Meerten ter Borg tot de eerste categorie. Het is een goed boek: toegankelijk, diepzinnig én genuanceerd. Het geeft je stof tot nadenken en door het boek ga je een beetje anders over jezelf, je werk en je leven nadenken. Wie het vooroordeel aanhangt dat je als manager alleen maar beter wordt met goedkope how-to-do pulp, moet dit boek links laten liggen. Als je daarentegen van mening bent dat je een betere manager wordt als je ook iets van organisaties, mensen en de economie snapt, zal je je weg tot dit boek snel weten te vinden.

In iedere samenleving hebben mensen te maken met status. Als kind leert men al wie 'hoger' of 'lager' is. Twee belangrijke vormen van status zijn de sociale status en de functiegebonden status. Volgens de auteurs Luuk Stultiens en Henk Stultiens, auteurs van 'Het fenomeen status', creëren mensen op elk moment communicatieve verhoudingen met anderen en hun omgeving. Deze communicatieve verhoudingen noemen zij interactiestatus. Sociale- en functiegebonden status zijn vrij stabiel, interactiestatus verandert van moment tot moment.

Wie als trainer door het leven gaat, weet hoe moeilijk het soms is pakkende opdrachten te verzinnen. Nieuwe opdrachten vooral, want er komt een moment dat u uitgekeken raakt op uw arsenaal aan interventies. Zelfs het magnum opus van Frank Oomkes heeft u al meerdere keren van voor naar achter en terug doorgewerkt. Dan is het uitermate prettig wanneer een collega eigen werk in boekvorm ter beschikking stelt. 'De Aanjagers' van Yvonne Zuidgeest zal dan ook zijn weg naar menige trainersbibliotheek wel vinden.

Bedrijven, maar ook not-for-profit organisaties en (semi-)overheden werken in een wereld, die snel verandert en complexer wordt. De onderlinge afhankelijkheid wordt intenser en grootschaliger, naar Europees of wereldniveau. De stakeholders nemen in aantal toe en zij worden veeleisender en kritischer. Steeds meer informatie wordt gevraagd en aangeboden. Met succes overleven is nu al moeilijk genoeg, hoe moet dat in de toekomst, waarin de onzekerheid alleen maar zal kunnen toenemen?

Iedereen zal het herkennen: een nieuw product of merk komt op de markt en in een heel korte tijd praat bijna iedereen erover. Vooral bij jongeren is dit vaak geval. Nieuwe technische snufjes, kleding, maar ook muziek en films. Niet wetende dat deze buzz vaak heel doordacht wordt opgewekt door slimme marketingspecialisten die buzzmarketing inzetten als een goedkope en directe vorm van reclame.

Het 'POPpingspel' is een kaartspel dat mensen wil prikkelen na te denken over hun functioneren en naar aanleiding daarvan verbeterpunten te formuleren. Het bestaat uit 32 competentiekaarten, 4 grote gekleurde kaarten met de categorieën afzwakken, ontwikkelen, vasthouden en neutraal, handleidingen voor de popper en voor de medespelers, een formulier voor zelfevaluatie, een voor feedback en een Persoonlijk Ontwikkelplan.

Wie zijn vakliteratuur enigszins kent, weet dat het met de effectiviteit van teams doorgaans slecht gesteld is. Cynici weten wel hoe dat komt: de mens is van nature niet tot samenwerking geneigd. Bekijk je het thema wat genuanceerder, dan kun je in ieder geval vaststellen dat teams vaak zonder al teveel bagage op pad worden gestuurd. Over taak- en rolverdeling is amper nagedacht, met de kwaliteit van de onderlinge verhoudingen zal het hopelijk wel loslopen en geloof het of niet: sommige teams weten niet precies met welk doel zij in het leven geroepen zijn. Dat het dan fout gaat, is zo vreemd nog niet.

Entrepreneurship als de ruggengraat van de economie. Op dit vlak is als wetenschappelijk onderzoeksveld (nog) weinig ontwikkeld. Dat is jammer, want als er mensen zijn die passie hebben dan zijn het (vaak) de ondernemers wel. Wat weet de doorsnee niet-ondernemer te vertellen over ondernemerschap? In ieder geval hebben veel mensen - al dan niet vanuit zakelijk oogpunt bezien - vaak een uitgesproken mening over het al dan niet succesvol zijn van iemand die de stap naar zelfstandigheid durft te zetten. 'Ondernemerschap en ondernemen' laat een dwarsdoorsnede zien van diverse aspecten die met ondernemerschap en ondernemen te maken hebben. Met genoeg variëteit in onderwerpen. En dit alles ingestoken vanuit zowel de wetenschappelijke kant als vanuit de praktijk. Dit komt doordat het boek bijdragen bevat van 36 verschillende auteurs.

Corinne Maier (1963) is een Franse econome, psychoanalytica en schrijfster. Zij werkt als parttime onderzoeker bij het Franse elektriciteitsbedrijf EDF. Momenteel werkt ze aan een boek over Louis Pasteur. 

Beel

Het inmiddels zeer bekende boek van Joep Schrijvers 'Hoe word ik een rat' vraagt om een reactie, moeten de auteurs van 'Hoe vang ik een rat?' hebben gedacht. Ratten zijn slechts angsthazen, zo argumenteren ze.

Met de nodige scepsis ben ik aan dit boek begonnen. Aan de hand van het 'Whole Brain Model' van Nedd Hermann worden diverse toepassingen gegeven op uiteenlopende onderwerpen als creativiteit, leiderschap, verandering, innovatie en teamwerk. En dat naar aanleiding van een typologie die is gebaseerd op een vierdeling waarbij onderscheid wordt gemaakt tussen Ratio, Innovatie, Orde en Emotie. Wat te doen met zo'n typologie die zo breed wordt ingezet? Naar mijn verwachting zou ik alleen een goedkope trukendoos treffen: alleen instrumentaliteit, waar meer fundamentele oplossingen nodig zijn. Waarom toch die aantrekkingskracht die dit soort vierdelingen (waarom toch steeds vier) hebben?