De digitale economie is geen kwestie van technologie, maar gaat over het opbouwen van nieuwe zakelijke relaties, ondersteund door software. Dat is de invalshoek van dit boek over electronic commerce. Het boek is opgebouwd rondom een aantal praktijkvoorbeelden van succesvolle of spraakmakende e-commerce-implementaties bij grote en kleine ondernemingen. Deze zijn gerangschikt in een aantal categorieën: volledig nieuwe bedrijven en bedrijfsmodellen die alleen op het web bestaan, intranetten, de zakelijke markt, de consumentenmarkt en nog wat onderwerpen zoals planning, management en organisatievraagstukken.

Han Bakker is werkzaam als docent 'creatief denken' aan de Hogeschool Rotterdam e.o. Na eerst gewerkt te hebben met boeken van De Bono en Vanosmael vatte Bakker het plan op om zelf een boek over creatief denken te schrijven. Zijn zojuist verschenen boek 'Creatief Denken' valt in twee delen uiteen. 

Het overkomt mij wel vaker, dat ik tijdens het lezen van een vertaling van een boek mij afvraag hoe het er oorspronkelijk heeft gestaan. Soms lijkt de vertaler hetgeen bedoeld wordt, net niet gevat te hebben. Zo wordt met de ondertitel 'Hoe technologie grenzen van tijd, ruimte en organisaties overbrugt' nèt even iets anders weergegeven dan met 'Reaching Across Space, Time, and Organisations with Technology' wordt bedoeld. En daar zit 'm nu net de clou van het boek. Niet de technologie, maar de mens in teamverband staat in dit boek centraal.

Met dit soort boekjes weet ik nauwelijks raad. Inmiddels is het alweer een jaar of vijftien geleden dat ik de businessschool verliet en dat was nog in de tijd dat kennis niet gemanaged werd maar gewoon overgedragen, misschien ben ik dus niet helemaal meer up-to-date.

De populariteit van begrippen als reengineering en shareholder value leiden ertoe dat de mensen in organisaties uit het oog verloren worden. Nederlands enige managementgoeroe Manfred Kets de Vries voert al jaren een kruistocht tegen al te mechanische opvattingen over organisaties. De combinatie psychoanalyse en economie is zijn domein en heeft ditmaal geresulteerd in het boek met de veelbelovende titel Op leven en dood in de directiekamer.

'De Gelieerde Onderneming' is momenteel waarschijnlijk het beste praktijkboek over strategische allianties tussen leveranciers en afnemers. Internationaal is het boek (evenals de voorganger van Lewis: 'Partnerships for Profit') een best-seller. Misschien heeft het te maken met de slechte vertaling van de naam (origineel: 'The Connected Corporation'), maar gezien de nog geringe bekendheid in ons land lijkt het erop dat het boek in Nederland nog wordt onderschat.

Recentelijk vertelde iemand me hoe hij zijn managementliteratuur selecteert: hij leest nooit boeken of artikelen die in de eerste alinea pretenderen een oplossing te bieden voor de toegenomen complexiteit, dynamiek en (mondiale) concurrentie waarmee bedrijven worden geconfronteerd.

Zeer

Kleine organisaties kijken vaak met veel ontzag naar grote organisaties. De grote jongens als Philips, Shell en Unilever mogen zich op meer bewondering en aandacht verheugen dan 'bedrijfjes' met slechts 100 werknemers, die vaak naamloos door het leven gaan. Toch biedt groot zijn niet alleen maar voordelen. Bureaucratie is toch vooral een kenmerk van grote, en niet van kleine ondernemingen, om maar een voorbeeld te noemen. David Hurst pleit in 'Crisis en vernieuwing' voor een herinvoering in grote organisaties van de waarden die kleine organisaties hun succes verschaffen.

Hardjono is erin geslaagd een goed hanteerbaar kompas te maken voor managers die sturing willen geven aan verbetering van hun organisatie. Hij doet dat met een Vierfasenmodel dat aangrijppunten laat zien voor orga-nisatorische interventies ter vergroting van effectiviteit, efficiency, flexibiliteit en creativiteit. Zijn boek is een belangrijke aanwinst voor de handboekerij van elke professionele manager.

De laatste 15 jaar wordt door diverse auteurs beweerd dat de wijze van werken in organisaties radicaal moet worden vernieuwd. Dat is noodzakelijk omdat de wereld is veranderd: klanten hebben zich ontwikkeld en zijn veeleisender geworden, de concurrentie, ooit plaatselijk en mild, is nu mondiaal en moordend en tenslotte is razendsnelle verandering de normale toestand geworden. In een dergelijke situatie moet onder ogen worden gezien dat de oude manier van Tayloristische bedrijfsvoering, gebaseerd op stabiele markten, niet langer voldoet. Organisatiedeskundigen en managers zijn dus op zoek naar nieuwe produktieconcepten. Eén van de inmiddels ontwikkelde alternatieven is Business Process Reengineering.

Recent verscheen De levende onderneming van de Nederlander Arie de Geus, die jarenlang hoofd was van Group Planning van Shell. In dit boek moedigt De Geus moedigt zijn lezers aan ondernemingen te beschouwen als levende wezens in plaats van een verzameling vaste activa weergegeven op een balans. In een tijd waarin steeds meer ondernemingen zich richten op het maximaliseren van aandeelhouderwaarde en het management zichzelf royaal winstopties uitkeert lijkt de verschijning van De levende onderneming perfect getimed te zijn.

Core capabilities en met name core competenties (kerncompetenties) zijn mooie krachtige woorden in een kennisgedreven maatschappij. Ze worden dan ook veelvuldig en soms 'uit de losse pols' gebruikt in discussies over de te voeren bedrijfsstrategie. Dit roept bij mij (en ik ben hier vast niet uniek in) altijd vragen op:

'Dank dat u de moeite neemt deze recensie te lezen', lijkt me na het doornemen van 'Intuïtieve Strategen', een boek over de Japanse marketing-benadering een juiste wijze van begroeten van de lezer. Westerse bedrijven worden succesvol door bezuinigingen en reorganisaties die ten koste gaan van de werknemers. Bij bestaande bedrijven leidt het succes van de onderneming eerder tot ontslagen dan tot het aannemen van nieuwe mensen. Bedrijven die zich aan hun aandeelhouders verplicht voelen, behandelen hun medewerkers als vee dat van het ene naar het andere hok gesleept kan worden, en ten slotte naar de slachtbank wordt geleid. Het boek is voor mij een wolf in schaapskleren. Op bijna iedere bladzij staat wel iets wat indruist tegen reguliere Westerse opvattingen en heeft op sommige punten naar mijn smaak (onbedoeld?) een hoog Dilbert-gehalte. Maar het boek oogt als een keurig verhaal voorzien van de nodige schema's wat voortbouwt op heersende opvattingen. Het lezen was een genoegen.

'Werkboek Emotionele Intelligentie' is een zeer geslaagde poging emoties een vaste plaats in ons leven te geven en sterk op te waarderen. Het brengt meer evenwicht in een wereld van rationeel management, waarin de ruimte voor gevoel in toenemende mate wordt beperkt door eisen van efficiency en effectiviteit.

Als manager ga je natuurlijk het liefst schouderkloppend, complimenterend en een beetje zegenend rond. Dat hoort bij het zelfbeeld: je bent de grote inspirator en het team reageert daarop met grote inzet en creativiteit.

Schrijven is de kunst van het weglaten. In die zin zou men kunnen zeggen dat de meeste leerboeken die bekend zijn in de management literatuur op de een of andere manier niet geschreven zijn, simpelweg omdat er niets in wordt weggelaten.

Charles Handy stelt weer de juiste vragen in zijn nieuwste en wederom zeer inspirerend boek. Hij laat zich ook nu weer filosofisch kennen rond vragen die te maken hebben met b.v. de grenzen van het marktdenken : (marktdenken op alles toepassen leidt tot grote verschraling), maar ook de grenzen van efficiency en productiviteit. Hij laat ook duidelijk zijn eigen ervaringen mee tellen aan de hand van een aantal voorbeelden vanuit zijn leven met veranderingen.

De l

Alweer een half jaar geleden verscheen het Handboek Telewerken' als sluitstuk van de activiteiten van het Platform Telewerken Nederland. Het handboek biedt de lezer een twintigtal artikelen over diverse aspecten die aan het verschijnsel telewerken te onderkennen zijn.