De manager en zijn tweelingbroer

Dat heb ik ook met dit boek. Want wat moet je met een inleiding die eindigt met: 'Dit boek is geschreven vanuit de geleidelijk ontstane fascinatie voor het meest kenmerkende aan de rol van de interim manager: het feit van de tijdelijke derde die, met machtsmiddelen toegerust, in staat gesteld wordt veranderingen te realiseren in organisaties. ... Het zoeklicht valt op de interim managementpraktijk. Maar over de schouders van de interim manager heen wordt steeds gekeken in de keuken van de management problematiek van moderne organisaties en de aanpak daarvan door de zittende managers en bestuurders.' (pag. 7) Gevolgd door een lijst met 14 literatuur verwijzingen. Dat tekent het boek. Het gaat echt wel ergens over. En soms is het echt begrijpelijk. Maar het is zo saai en zo afstandelijk. Ok, denk ik dan, theorie is nooit zo leuk. Dan moet je wel heel goed kunnen schrijven. Dus dan zijn de praktijkcases meestal wel de moeite waard. Maar, helaas, na een inleiding van 2 pagina's komt de interim manager in beeld met de woorden: 'De aanpak van de interim manager is gericht op de introductie van een andere stijl van leidinggeven'...'Allereerst schermt hij de afdeling af tegen de frequente interventies van de financiële directeur die zich onder grote druk voelt staan van de externe kritiek op de prestaties van de dienst en de negatieve houding van zijn collega directeuren. Het is een kwestie van disciplineren...' Staan hier fouten in? Nee. Maar het is zo genuanceerd. Zo, 'en toen en toen en toen'. Dat nodigt niet uit om lekker te gaan zitten lezen. Iemand heeft eens gesteld heeft dat wij, als managers, van de verkopers van boeken zo veel boeken zouden moeten lezen dat we geen tijd hebben om te managen. Daarom zouden we heel selectief moeten zijn in de tijd die we besteden aan het lezen. En dan moeten de boeken die wat lezen ook hout snijden. En dus leest de gemiddelde manager in de Verenigde Staten 1,2 boeken per 5 jaar (!). 'De manager en zijn tweelingbroer' zal niet bijdragen aan de lust om te gaan lezen. En dat, vooral dat, vind ik erg jammer. Want er staan best mooie dingen in het boek. Om een voorbeeld te noemen. Volgens Ramondt ligt het bestuurbaarheidprobleem van moderne organisaties vooral aan het feit dat de top geen vakmatig idee heeft wat de medewerker aan het doen zijn en daardoor niet uit kan gaan van de volgzaamheid van de medewerkers. Het naarstig zoeken naar visionair leiderschap en maatschappelijk verantwoord ondernemen zijn daar dan onder meer het resultaat van. Terwijl de bron van de ellende eigenlijk heel erg simpel gevonden kan worden in het alledaagse ongemak van samenwerkende mensen en het onvermogen om daarover met elkaar te praten. En het ontlokt op z'n minst een glimlach als Ramondt de interim manager en zijn opdrachtgever aanbeveelt om met elkaar Winnie-de-Poeh en management' te lezen. Er staat veel waars in dit boek. Maar toch, er moet ook nog veel worden geklust voordat dit boek 'leesbaar' verklaard kan worden. Tsja, da's jammer!