Hij heeft het geschreven voor een zeer breed publiek maar het nadeel hiervan is dat het boek op sommige momenten diepgang mist. De inhoudsopgave aanschouwend ontdekte ik al snel dat Hans Kruyzen twee delen benoemt. Deel Een - de mores van de media - beschrijft hoe de media te werk gaat. We mogen hieruit concluderen dat dit deel goed is voor visievorming, het fundament voor het broodnodige begrip hoe de journalist te werk gaat, of juist niet te werk gaat.
Deel Twee - praten met de pers - biedt de instrumenten om de daadwerkelijke praktijk, de mediacontacten, tot een goed einde te brengen. Deel Een opent de ogen van de lezer en biedt inzichten voor het broodnodige begrip in het werk van de journalist. Het is werkelijk een openbaring voor vooral de manager welke niet mediavaardig is en steeds de media weert in plaats van benut. Ook ik was een dergelijke manager die graag "geen commentaar" als stopwoord gebruikte. Het nieuws wordt er niet beter van aangezien de journalist het verhaal negatief bijkleurt. Negatief nieuws verkoopt immers beter dan positief nieuws. De kleurdoos van de media: het focussen, versimpelen, polariseren, overdrijven, intensiveren, concretiseren en verpersoonlijken leidt tot herkenning. We zetten al snel onze stekels op als we met deze kleurdoos geconfronteerd worden, maar gelukkig biedt Kruyzen oplossingen. De kleurdoos te lijf gaan met je eigen kleurdoos of je eigen instrumenten. Het gebruik van oneliners, goede statements, sprekende voorbeelden en eerlijk zijn helpt, aldus de auteur, het verhaal van de journalist de goede kant op.
Het laatste hoofdstuk - businessmedia of mediabusiness - van deel Een is het minst aantrekkelijk voor de gemiddelde lezer tenzij uw bedrijf beursgenoteerd is of een multinational van formaat. Voor een beursgenoteerde of multinationale onderneming is naar mijn idee meer dan alleen dit handboek vereist. Deel Twee start met het hoofdstuk; het voorbereidende werk. Het voorgesprek voorafgaande aan een mediacontact biedt ruimschoots kansen te informeren naar de aard en de inhoud van de komende mediacontacten. Het is een aanrader deze checklist te hanteren en hij is compleet. Een goede voorbereiding is het halve werk en daarom stelt de auteur voor ook na te denken over de vragen welke we juist niet voorgeschoteld willen krijgen. Dat is misschien een open deur maar toch bedankt voor de tip. Het volgende hoofdstuk - een kwestie van taal - komt met zeer nuttige tips als: keep it simple, onthoud je van vaag taalgebruik en communiceer effectief zonder al te veel poespas. Daarnaast komen de tien communicatieblunders van weleer aan bod. Een ware openbaring? Nee, maar wel stof tot nadenken!
Het hoofdstuk over interviewstijlen geeft een doorkijk in de wijze van vragen stellen, het vergaren van nieuws, en de geachte wijze van reageren op de gestelde vragen. Het hoofdstuk - het gesprek onder controle - geeft stap voor stap aan hoe we moeten acteren op een zodanige wijze dat we in ieder geval goed uit de strijd komen. De vele voorbeelden van mogelijke frustratiemomenten zijn een welkome aanvulling. Het laatste hoofdstuk - haal meer uit uw mediacontacten - behandelt de mogelijke voordelen van een proactieve houding richting de media. Kortom, hoe u de media kunt gebruiken in uw eigen voordeel. De checklijsten als bijlagen zijn een extraatje welke kort en krachtig weergeven wat in het boek als belangrijk wordt aangemerkt. Het doel van het boek: de managers in het zakenleven hun contacten met de media beter laten managen is wat mij betreft ruimschoots gehaald. Het smaakt naar meer!
'Managers en de media' is een aanrader als men twijfelt over de eigen mediavaardigheden en wat mij betreft behoort menig manager te twijfelen over zijn eigen mediavaardigheden.
