Het zijn leuke, aandoenlijke boeken, Managen? Dat heb ik van mijn kind geleerd! van Ian Durston en Hoe simpel leidinggeven kan zijn van Martin Levin (oorspronkelijke titel ‘All I know about management I learned from my dog’). De eerste werkt bij Airbus, is in de bloei van zijn leven en is vader van drie jongens. Als Durston niet oppast, breken zij het huis af waar hij bij staat. De tweede is een 93-jarige voormalige topuitgever uit de Verenigde Staten die na de dood van zijn vrouw uiteindelijk besloot een hond uit het asiel te adopteren als nieuwe kameraad. Vol liefde vertellen de twee schrijvers over hun privébesognes, met kleine, huiselijke verhaaltjes die zonder uitzondering vertedering oproepen.
Neem de manier waarop Ian Durston betoogt dat het van groot belang is om consistent vast te houden aan je strategie. Toen hij en zijn gezin bij vrienden in Nederland op bezoek gingen, bleek het lang zo gemakkelijk niet om zijn oudste op tijd in bed te krijgen. Terwijl zijn echtgenote en vrienden beneden aan tafel zaten te wachten, besloot Jack zijn vader eens flink op de proef te stellen. Keer op keer kwam de kleine uit bed. Durston hield vast aan zijn methode om eens in de zoveel tijd te gaan kijken en trok uiteindelijk aan het langste eind. Dit kom je als manager ook tegen, schrijft Durston: als manager word je voortdurend getest en word er gekeken wat je grenzen zijn. Als je niet aan je strategie vasthoudt, verlies je aan geloofwaardigheid en ontstaat er anarchie. Tegelijkertijd moet je als manager wel je strijd uitkiezen: je kunt niet de hele tijd mensen vertellen wat ze niet mogen doen. En zo heeft Durston er nog een paar. Denk aan de eerste stapjes die een kind zet, of aan het kopieergedrag van de jongste. Ergo: managen is net als opvoeden.
Levin pakt het anders aan. Bedaarder, ongetwijfeld als gevolg van zijn gevorderde leeftijd, maar ook coherenter. Door Angel, zoals de half-Golden Retriever, half-Chow-Chow heet die hij adopteerde, verwierf hij nieuw inzicht in wat hij al die jaren had gedaan bij de Times Mirror Book Group en de andere organisaties waar hij had gewerkt. Hij komt tot de slotsom dat het bij management eigenlijk maar om vier onderwerpen gaat: vertrouwen & leiderschap, communicatie, problemen oplossen en besluiten nemen, en tot slot volharding. Levin neemt de tijd om zijn punt te maken, maar dat werkt de geloofwaardigheid in de hand. Een eenvoudig verhaal over hoe Angel haar bot te lijf gaat en zorgt dat het niet wegglipt onder een kast, leidt tot een bespiegeling over hoe je problemen moet oplossen. Definieer het probleem, kijk naar de oorzaken, identificeer de alternatieven, stel een actieplan op, zie toe op implementatie en evalueer. Misschien dat Angel met haar beperkte intelligentie niet in staat is om conclusies te trekken, maar de stappen die ze zet om ervoor te zorgen dat ze lekker kan gaan kluiven, zijn in principe dezelfde als die wij moeten zetten.
Parallellen te over. Zowel de huisvader als het baasje van een hond moet leiderschap tonen, vertrouwen kweken, duidelijk maken wat hij verwacht, een duidelijke lijn uitzetten en doorzetten. Je zou bijna gaan denken dat managen lijkt op het echte leven. Wie goed is in opvoeden, of het nou van een kind of van een hond is, moet haast wel een goede manager zijn, krijg je de indruk. Of nee, is het eigenlijk niet andersom? Durston en Levin waren eerst manager, en toen pas vader en hondeneigenaar. Iemand die de juiste eigenschappen en vaardigheden heeft om een goede manager te zijn, moet haast wel een goede opvoeder en een geweldige hondeneigenaar zijn.
Over Hans van der Klis
Hans van der Klis is freelance journalist. Hij schrijft regelmatig artikelen voor Managementboek.
