Ricardo Semler neemt u op verhalende en bij vlagen humoristische wijze mee in het proces dat hij samen met zijn medewerkers doorliep om van Semco één van de meest inspirerende werkplekken te maken. Semler begint 'Semco-stijl' met de zinsnede 'Dit is geen businessboek'. Mijns inziens is dit een zeer majeur understatement, omdat iedere zichzelf respecterende manager en leider op zijn minst notie zou moeten nemen van het gedachtegoed en werkwijze van Semler. Semler heeft het beste uit de werelden van kapitalisme en socialisme verenigd in een zeer goedlopend bedrijf. Semco produceert zeer uiteenlopende producten als koelsystemen voor airco's tot volledig ingerichte productielijnen voor biscuits.
Het boek heeft raakvlakken met 'Eckart's notes' van Eckart Wintzen, die, hij is in 2008 helaas te vroeg overleden, zijn bedrijf BSO op vergelijkbare, succesvolle, wijze heeft opgebouwd. Als hij net de twintig is gepasseerd, neemt Semler Semco over van zijn vader. Op dat moment is Semco een zeer traditioneel, hiërarchisch bedrijf. De eerste daad die Semler verricht, is alle vijftien topmanagers ontslaan! Zonder topmanagement en met slechts een ruw idee welke kant hij op wil gaan met Semco, neemt hij op dag twee een nieuwe rechterhand aan. In de beginperiode na zijn overname werkt Semler zeer hard om het bedrijf, in een economisch zeer slechte tijd in Brazilië, overeind te houden. Hij smeedt dan plannen om allerlei overnames te doen en voert deze tegelijkertijd uit; ondertussen wordt Semco strak geleid door de tweede man die uitgebreide procedures invoert.
Na een aantal jaren, waarin Semler veel en veel te hard heeft gewerkt, belandt hij na een black-out in een kliniek, waar hij een paar dagen moet verblijven om weer te herstellen. Op dat moment besluit hij het roer volledig om te gooien. Het harde werken en de ijzeren discipline en strakke procedures hebben tenslotte niet geleid tot snelle levering van producten. Op dit punt in het boek beschrijft Semler een aantal inzichten met betrekking tot hard werken en delegeren die cruciaal zijn voor het vervolg binnen Semco. Semler ontslaat zijn tweede man en besluit dat 'alles anders moet'.
Hij begint met het verzamelen van mensen die hem willen ondersteunen in het democratiseringsproces van Semco. Een groot aantal maatregelen wordt in de jaren hierna genomen om het werk voor de medewerkers bevredigender en productiever te maken. Het is een proces van vallen en opstaan en volharden in de uitgangspunten en doelstellingen. Het allerbelangrijkste uitgangspunt voor dit alles is 'wij hebben vertrouwen in onze mensen'. Dit uit zich in volledige openheid over alle (financiële) aspecten van Semco - iedereen kent bijvoorbeeld alle salarissen! De maatregelen behelzen bijvoorbeeld het opheffen van de toegangscontroles (prikklokken...), het afschaffen van secretaresses en eigen parkeerplaatsen voor directeuren, maar ook het vernietigen van alle procedures en handboeken. Het bedrijf wordt gereorganiseerd met en rondom de medewerkers die zelf bepalen hoe ze de fabrieken inrichten, hoe processen lopen etcetera. Het aantal managementlagen wordt teruggebracht van twaalf naar drie en de bekende piramide wordt vervangen door concentrische cirkels. Semler splitst het bedrijf op in aparte kleine businessunits, die volledig zelfredzaam zijn (vergelijk de celtheorie van Wintzen).
Opvallende aspecten zijn de beoordelingssystematiek (medewerkers beoordelen de bazen), het aannamebeleid (niet de bazen maar medewerkers selecteren nieuwe mensen) en het beloningsbeleid waarbij grote aantallen mensen hun eigen salaris bepalen. Semler neemt u mee in alle veranderingen die zijn doorgevoerd in 15 jaar tijd. Semco is nu dé plek voor bedrijfsbezoeken van managers van IBM en HP. Als slechts 10% van de bedrijven in dit land de methodiek van Semco zou toepassen en het harnas zou afwerpen van het industriële tijdperk (en Henry Ford die functiescheiding en saai werk uitvond!), zou de hoeveelheid mensen met een burn-out en stress aanzienlijk afnemen!