Op werkdagen voor 23:00 besteld, morgen in huis Gratis verzending vanaf €20

Recensie

Uniting talent

Een organisatie kun je niet veranderen stelt Siegerink in 'Uniting Talent. Grondpatronen van mensen en organisaties'. In één zin veegt zij een hele bibliotheek veranderkundige en bedrijfskundige literatuur in de prullenbak. Wat wel kan is, het menselijke potentieel wat al in de organisaties aanwezig is, verder ontwikkelen. Niet door te professionaliseren of competentiemanagement in te voeren, maar door het unieke onveranderbare grondpatroon van mensen als uitgangspunt te nemen.

Gertjan de Groot | 28 oktober 2010

Siegerink onderscheidt in 'Uniting Talent. Grondpatronen van mensen en organisaties' drie (hoofd)typen van mensen: heldere, verbindende en krachtmensen. Elk type denkt, voelt en handelt anders, dat is een hard gegeven. Hoe je ook je best doet, je kunt niet iets worden wat je niet bent. Veel onbegrip, strijd en onproductiviteit in organisaties is het gevolg van het niet erkennen van elkaars zijnskwaliteiten. De diepere kwaliteiten waar iemand geen moeite voor hoeft te doen, maar waarin mensen wel sterk van elkaar verschillen. Begrijpen van je eigen dynamiek, maar vooral het begrijpen van andermans dynamiek, is een voorwaarde voor productieve samenwerking. 'Uniting Talent' kan beschouwd worden als een vervolg op 'Human dynamics' van Seagal en Horne. Daarin beschreven zij hun fascinerende ontdekking van de menselijke dynamieken. Als je dat boek uit hebt, blijf je echter toch met een wat onbevredigend 'leeg' gevoel zitten van 'wat kan ik met dit inzicht in de praktijk?' 'Uniting Talent' vult dit gat op. Siegerink laat zien dat elke dynamiek zijn eigen instrumenten, emoties en zijnskwaliteiten heeft. Alles wat je denkt, voelt of doet, zijn instrumenten volgens Siegerink. Instrumenten kun je aan of uit zetten. Je kunt doelgericht, voorkomend of ordelijk werken, maar je kunt dat ook laten. Maar zo gemakkelijk kom je meestal niet uit je vertrouwde groef. Mensen groeien als ze nieuwe instrumenten uitproberen en het effect daarvan waarnemen. Zo kan iemand die altijd vanuit bescheidenheid werkt, de stap wagen door anderen trots en zelfverzekerd tegemoet te treden. Het uitzetten van oude instrumenten en het aanzetten van nieuwe instrumenten gaat niet vanzelf, het vraagt tijd en geduld. Siegerink geeft wel drie beperkingen, maar stapt wel erg gemakkelijk heen over wat ons tegenhoudt om nieuwe instrumenten uit te proberen. Mensen (in organisaties) identificeren zich met een deelaspect of een beeld van zichzelf, zij werken vanuit hun kleine maat. Gefrustreerde emoties – zoals voortdurende irritatie of boosheid – zijn een signaal dat de identificatie met het deelaspect hen belemmert. Als mensen vanuit hun grote maat handelen, weten ze wat wel en niet zal werken en wat waar is. En dan verandert er wat in organisaties. Niet alleen houden organisaties mensen gevangen in hun kleine maat, mensen met andere dynamieken worden maar al te gemakkelijk uitgesloten. Onder het mom van resultaatgericht sturen, gaat veel energie in organisaties op aan positioneren, elkaar verwijten maken, andere controleren en opjagen. Bij ontwikkelingsgericht samenwerken, sluit je mensen met een andere dynamiek niet uit maar in. Een organisatie floreert bij de aanwezigheid van zowel kracht, verbinding als helderheid. Door anderen te versterken, versterk je jezelf en bevorder je het wederzijdse groeiproces. Een helder iemand wordt nog helderder, een verbindend iemand nog dieper verbindend, en een krachtig iemand krijgt nog meer ruimte om anderen op te tillen. Daarvoor moet je afhankelijk van elkaar durven zijn. Voorwaar geen eenvoudige opgave en één die veel moed vraagt, weet ik uit eigen ervaring. In goed functionerende organisaties erkennen mensen elkaar en spreken elkaar aan op de zijnskwaliteiten horend bij hun dynamiek. 'Uniting Talent' is een bijzonder boek, met zoals ik boven heb laten zien bijzondere taal. Voor degene die niet zijn ingevoerd in dit gedachtegoed is het niet zo gemakkelijk te pakken. Maar iedereen voelt wel aan dat we niet alleen anders naar de wereld kijken, maar dat we ook anders “geaard” zijn. Een boek is een beperkt instrument om dat over te brengen. Maar Siegerink heeft dit medium tot het uiterste uitgenut. 'Uniting Talent' bevat geen verwijzingen, het lijkt “los” te staan van andere opvattingen. Terwijl de opvatting dat 'je een organisatie niet kunt veranderen' in de richting van het Boeddhisme wijst. Zoals een helder mens betaamt, ziet de recensent wat ontbreekt in 'Uniting Talent'. Allereerst de titel. Die knelt omdat die verwijst naar de kleine maat (talent). Verder blijft helaas onzichtbaar hoe Siegerink mensen in organisaties hun dynamiek laat ontdekken. En er hadden best nog 1 of 2 hoofdstukken aan het boek toegevoegd mogen worden, over de spanningen en moeilijkheden tussen de verschillende dynamieken in organisaties. Of de mogelijkheden om onevenwichtigheden in organisatie te diagnosticeren op basis van dit gedachtegoed. Het is jammer dat Siegerink haar schat aan ervaring in organisaties op deze punten niet meer uitserveert. Voor mij stopt het boek nu te vroeg en te snel. Maar dat is eigenlijk een compliment.

Over Gertjan de Groot

Gertjan de Groot werkt als docent publiek management en Thesis begeleider bij de Master Urban Management en als projectleider en onderzoeker naar boundary spanners in actie bij het Centre of Expertise Urban Governance & Social Innovation bij de Hogeschool van Amsterdam. 

Deel dit artikel

Wat vond u van dit artikel?

0
0

Boek bij dit artikel

Populaire producten

    Personen

      Trefwoorden