Verrassend? De (bijna zeventigjarige) winnaar van het Managementboek van het Jaar 2024 (Giftig gedoe op de werkplek) schrijft een boek over tieneridool Taylor Swift…
Zeker verrassend. Hier thuis werd ook wel even aan mijn geestelijke vermogens getwijfeld. Maar wie mijn werk kent, weet dat ik interesse heb in gewone mensen die ongewone dingen presteren. Ik heb bijvoorbeeld uren naast iemand gezeten die een coronavaccin ontwikkelde. Doodsaai, maar uiteindelijk wel iemand die de mensheid heeft gered. Ook Taylor Swift is iemand van megaproporties. Een ‘CEO’ die magie tot leven brengt.
Eerder schreef je Musk Mania. Je maakt in je boek over Taylor Swift een vergelijking met Elon Musk. Hoe zijn die twee te vergelijken?
Ik was heel lang op zoek naar de vrouwelijke equivalent van Elon Musk, maar kon haar niet vinden. Tot ik in aanraking kwam met Taylor Swift. Wat de twee bindt, is dat het vernieuwers zijn, keiharde werkers met een enorme ambitie en veerkracht. Alleen Musk is een hork die rücksichtslos zijn managers ontslaat. Swift is, naast een keiharde zakenvrouw, veel meer een liefdevolle verbinder.
Je hebt het daarbij over de ABC-formule van Swift. Leg uit!
Swift is in de eerste plaats (A)uthentiek. Het is haar handelsmerk. Haar liedjes vertellen verhalen over wat ze zelf heeft beleefd. Daarnaast weet ze te (B)inden. Ze heeft een netwerk van vijfhonderd miljoen volgers (Swifties). Ze beheerste social media avant la lettre. En ze is (C)reatief. Ze weet zichzelf steeds weer te vernieuwen.
Ook is ze in staat verhalen te vertellen. Bedrijven zouden daar best eens meer een voorbeeld aan kunnen nemen. Taylor houdt secret sessions met Swifities om bijvoorbeeld een nieuw album te testen. Bedrijven besteden dat uit aan marketingafdelingen of testen het met klantpanels. CEO’s zouden wat meer ‘Swift’ kunnen gebruiken en op bezoek gaan bij hun volgers en klanten. Noem mij één bedrijf dat 2,5 miljard omzet per jaar boekt met misschien 110 mensen op de loonlijst. In haar eentje genereert ze bijna net zoveel als Sligro, om maar eens een Nederlandse grootmacht te noemen. Of Cirque du Soleil.
En dan doen we haar af als een zangeresje…
Dat hoorde ik vaak bij het schrijven van dit boek. Mensen beseffen niet hoe goed Taylor Swift de tijdgeest weet vast te pakken. Zij is meester van de experience markt. We kijken niet meer naar een band met vijf mannen en raggende gitaren on stage, maar naar een complete show en beleving. Een industrie die over tien jaar misschien wel twaalf biljoen dollar waard is. In Nederland mogen we best eens wat minder minachtend doen over onze ‘Tiësto’s’. In onze wereld worden kennis en creativiteit steeds belangrijker. In plaats daarvan maken we ons druk over boeren en Tata-steel.
Je boek bestaat uit twee delen. Een biografie en een ‘business deel’. Je hebt nogal wat moeite gehad om het zakelijk imperium van Swift te doorgronden. Waarom is dat?
Het is een gesloten bolwerk. Alles moet binnenskamers blijven. That’s Taylors law. Dat doet bijna maffioos aan. Tegelijkertijd is het de kracht van het familiebedrijf. Ze doet alles met getrouwen. Ik heb er wel over nagedacht waarom het zo gesloten is en kwam tot de conclusies dat het is als bij Disney: je moet geloven in de magie en niet achter de schermen van een filmproductie of een attractie van een pretpark kijken. Je moet geloven in de magie van Swift. Zoals ook al haar volgelingen doen. De kracht van Swift is onder meer dat ze zich tijdig weet te vernieuwen. Waar mensen afhaken als een bedrijf rigoureus verandert, neemt Swift haar oude volgers mee naar een nieuw tijdperk met weer nieuwe volgers. Als MAYA: Most Advanced Yet Acceptable.
Waarom zouden managers en leiders dit boek over Taylor Swift moeten lezen?
Omdat Swift inspireert. Ze houdt je een spiegel voor: waar sta ik eigenlijk? Het gaat ook over hoe je met kleine teams en speedboten, snel kunt manoeuvreren. Swift verstaat ook de kunst om als ze flinke kritiek krijgt, uit de spotlights te verdwijnen, na te denken, te reflecteren en er sterker uit te komen. Charlene de Carvalho dook recentelijk wel onder bij Heineken na kritiek, maar kwam niet met een goed verhaal terug. Swift slaagde er in om een complete door mannen gedomineerde muziekindustrie te vloeren. Een echte Kill Bill. Zag als een van de eerste de kracht van streams en social media.
We kunnen van haar leren hoe zakendoen met vrienden wel kan. Beyonce wil met een groot kantoor in LA en veel trucs en medewerkers laten zien hoe groot ze is. Swift doet dat klein en bescheiden. Het gaat ook over (co)-creatie. Over hoe je concurrenten altijd een stap voorblijft. Over dingen radicaal anders doen. Over het paradoxale vermogen om verschillen te overbruggen. Over het verstoppen van ‘paaseieren’ om je volgers altijd in beweging te houden…
Al moeten we haar ook weer niet te veel ophemelen. Het is geen moeder Theresa. Het blijft een keiharde zakenvrouw. Ja, ze geeft veel aan goede doelen, maar haar vennootschappen zitten wel in belastingparadijzen als Nashville en Zwitserland. Dan is het makkelijker geld weggeven, ook al blijven het grote bedragen. En anders dan Musk is Swift meer anti-held dan held. En waar Musk Management by Fear predikt, doet Swift dat met Management by Love. Swift slaagt er ook in om een ‘liefdesmerk’ te zijn. Een merk met een enorme aantrekkingskracht.
In mijn biografie van Taylor Swift beschrijf ik hoe ze dat heeft bereikt en wat anderen daarvan kunnen leren. Over een meisje dat vroeger gepest werd maar enorme veerkracht toonde. Over iemand die snapt dat je niet als Madonna als 65-jarige oma nog twintig moet proberen te zijn. Aan het einde van mijn boek doe ik een aantal voorspellingen: een pretpark, politiek, cosmetica, mode, film… Swift zal blijven verrassen omdat ze de ABC-formule beheerst. Bijna religieus. Tijdens concert schreeuwt het publiek: ‘take us to the church Taylor’. Niet gewoon. Ze is een van de meest buitengewone personen van deze tijd.
