Onterechte vrijspraken?

Spreken rechters verdachten vrij omdat ze te gemakkelijk meegaan met een alternatief scenario van de verdachte? In deze oratie – relevant voor iedereen die zich bezighoudt met waarheidsvinding – onderzoekt Stevens de argumentatie van rechters in zaken waarin wordt vrijgesproken. Daarbij constateert zij dat enerzijds sprake is van veelbelovende theorievorming over goede argumentatie en goed bewijzen in de niet-juridische disciplines.

Anderzijds is het nog niet gelukt die theorie te vertalen naar voor de strafrechtspraktijk werkbare argumentatieregels. Met behulp van een toetsingskader dat is gebaseerd op zowel rechtspraak van de Hoge Raad als de bayesiaanse logica, analyseert Stevens verschillende vrijspraken. Deze analyse laat zien dat rechters moeite hebben met redeneren met waarschijnlijkheden, en te weinig dan wel niet de goede vragen stellen over de door verdachten naar voren gebrachte alternatieve scenario’s. De auteur doet voorstellen gericht op het verbeteren van onderzoek en argumentatie door de rechter.