‘Mensen worden blij van samen ontdekken hoe je succes realiseert’

Jullie braken tien jaar geleden door met het boek 365 dagen succesvol. Waarom moest er nu een nieuw boek komen?

Wij zijn, na het succes van ons eerste boek, alles gaan aanbieden op het gebied van persoonlijke ontwikkeling. Mede door onze cursussen en workshops werd het heel normaal in Nederland om aan jezelf te werken. We creëerden een succesvol bedrijf in zelfontwikkeling met 42 mensen in dienst en ‘t hoogtepunt was een uitverkocht ZiggoDome. Het ging bij ons in de workshops altijd over succes en manifesteren, maar wat bleek? De mensen werden vooral blij van het samen ontdekken hoe je dat succes realiseert. Dáár moesten we iets mee.

Jullie hebben het normaal gemaakt dat het niet vies is om aan jezelf te werken.

Precies dat, we hebben bijvoorbeeld meditatie heel toegankelijk gemaakt. Onze organisatie stond als een huis en juist daarom hadden we de tijd om aan onze volgende stappen te werken. We zijn toen met de mensen van uitgever Maven Publishing gaan praten die maar een paar projecten per jaar doen en daar alle aandacht voor reserveren. Toen we middenin dat proces zaten van zoeken naar de rol van verbinding kwam Corona, waardoor eenzaamheid helemaal een prominent thema werd. Wij stelden de vraag: hoe onverslaanbaar ben je eigenlijk als je in verbinding bent, als je dingen samen doet? Op dat vlak deden we veel research, maar natuurlijk is er een compleet manuscript door de versnipperaar gegaan.

Waarom?

Wij bedachten de vijf fasen van verbinding, maar dat vond de uitgever niet zo goed. Probleem was dat je volgens die methode weer helemaal bij jezelf begon voordat je contact met een ander kan leggen. Dus dan pleiten wij vrolijk voor samenwerken en dan ben je ondertussen nog met jezelf bezig. Wij zagen het inhoudelijk en qua businessmodel helemaal zitten, maar we snapten hun punt wel. Wij zeiden aan de ene kant ‘zelfhulp is dood’ en daarmee doe je dus aan afscheiding en plaats je jezelf buiten de groep. Wij moesten af van het uitgangspunt dat je eerst van alles moet leren om verbinding te maken onder het motto ‘daar ben je nog niet’. Terwijl je eigenlijk al direct verbonden bent, maar je hebt het alleen niet door.

Jij wilde het praktischer maken; verbinden is een kwestie van lid worden van een tennisclub en niet van ingewikkelde sessies…

Het gaat veel meer om bewust worden dan om leren. Jij bent al onderdeel van de buurt en dan gaat het er alleen om hoe je daarmee omgaat. Wij trapten in onze eigen valkuil dus dat zagen de mensen van de uitgever goed. Daarom is het ook een boek met oefeningen geworden die de verbinding versterken…Belangrijk is het verschil tussen doel en bedoeling. Het doel ligt in de toekomst en de bedoeling ligt in het nu. Dat is het grote verschil met hoe wij tien jaar geleden dachten. Het gaat niet om onderweg zijn, maar met wie je onderweg bent.

Dus samen met de uitgever maakten jullie eigenlijk nieuwe plannen. Vervalt dan jullie oude aanbod omdat zelfhulp dus dood is?

We komen met een alternatief, maar het is voortschrijdend inzicht. We komen uit dat ik-tijdperk en dat had een functie in het vorige decennium. Wij gaan ons focussen op het aanbod van ‘wij’ en dat is een nieuwe weg met een nieuw businessmodel.

Hoe ging dat tijdens Corona?

Wij hadden voor Corona een goedlopend bedrijf met 42 mensen en dat is door Corona compleet weggevaagd, waardoor we nu een wendbare start-up zijn. Wij hadden bijvoorbeeld alleen al dertien mensen op de service-afdeling die de telefoon aannamen en tickets regelden. Zij konden als eerste zoeken naar iets anders en daarna vertrokken ook onze event-organisatoren. Uiteindelijk waren er nog negen mensen over en zijn we verhuisd naar een kleiner pand. Ikzelf ga niet meer naar kantoor en de dagelijkse leiding is in handen van twee geweldige mensen.

Dus niet alleen inhoudelijk gaan jullie iets anders doen, maar ook het bedrijf is compleet veranderd?

Zeker. We hebben nu ook een hele andere mentaliteit, die past bij het boek. Wij waren namelijk zó enorm ambitieus, deden wat Elon Musk ook altijd doet: héle grote doelen stellen en daar keihard naartoe werken. Wij boekten gewoon ZiggoDome en hadden geen idee hoe we dat moesten vullen. Ons motto was: creëer een probleem, dan hou je tenminste de regie. Het is een hele Amerikaanse manier: je flirt met toekomstig falen en dat werkte perfect, want we hadden een superjaar. Maar ja, het leverde wel een heleboel stress op.

Je levert altijd een beetje in onderweg?

Niet een beetje, maar heel veel. Je relatie staat onder druk en dat geldt ook voor de onderlinge verhoudingen op het werk. Bovendien denk je na afloop van de sessie in ZiggoDome: we hadden 6500 bezoekers... waarom geen 13.000? Wat ontbreekt in deze werkwijze is de liefde, en bovendien: wat moet je daarna? Naar de Amsterdam ArenA? Die manier van werken maakte mij ongelukkig en ik wilde er eigenlijk mee stoppen. Je kan toch niet als motto hebben ‘geluk is maakbaar’ en ondertussen zelf ongelukkig zijn omdat het alleen maar om groei gaat? En toen zei mijn partner Arjan: waarom maak je niet een programma over de kracht van verbinding? Ga dat gewoon eens doen zonder grote verwachtingen en kijk waar je uitkomt. Dat vond ik een prima plan.

En dat voelde anders dan wat je daarvoor deed?

Probleem was dat we altijd op een klassieke manier in zo’n zaal stonden. Dat maakte ons heel eenzaam. Wij waren geen onderdeel van die zaal, maar leraren die tegen leerlingen vertelden hoe het moet. Een eenzaam proces. Tijdens ons programma over de kracht van verbinding - de Miracle Roadmap Tour - ging ik samenwerken met de deelnemers. Toen was ik opeens ook leerling en dat voelde zó goed!