Liefde is een rebelse vogel

‘Haar hart klopte in haar keel. Ze haalde diep adem en duwde met een luid gekraak de slaapkamerdeur open. Binnen enkele passen was ze in de woonkamer en overzag de situatie: tante Isabel zat ineengedoken op de tegelvloer, een rozenkrans bungelde tussen haar knokige vingers, een forse man stond over haar heen gebogen, de aders in zijn nek gezwollen door woede, alcohol of een combinatie van de twee.’ Het verhaal neemt de lezer mee door een verscheurd Europa. Met de hartstochtelijke klanken van de opera Carmen op de achtergrond, verhaalt ‘Liefde is een rebelse vogel’ over een veelheid aan emoties. Schuld en boete, identiteitsvragen, illegaliteit, geaardheid, geslacht en het vluchten voor innerlijke conflicten, het zijn allemaal ingrediënten van ‘Liefde is een rebelse vogel’ ‘Onhandig bewoog ik haar heen en weer. Het begon een vertrouwd schouwspel te worden, dat wiegen in mijn kamer. Eerst mijn moeder en ik, nu zij in mijn armen. Maar Zetá liet zich veel makkelijker troosten. Ik kuste haar tranen een voor een weg, tot mijn mond haar lippen vond.’ Bijzonder gegeven is dat ‘de psychologe’ in het verhaal geen naam en geen uiterlijk krijgt toebedeeld. Dit personage blijft als het ware geheel anoniem. Dit zou de lezer als een gemis kunnen ervaren, maar zo ervoer ik het in elk geval niet. Ondanks dat dit personage naam- en gezichtsloos door het boek gaat, krijgt de lezer toch een goed beeld van haar. Bovendien komt door deze anonimiteit van de psychologe, Zetá juist extra goed uit de verf. Alsof de spots geheel op dit personage zijn gericht. Heel bijzonder en knap uitgewerkt! ‘Het was absurd en ronduit grootheidswaanzin om te denken, maar Henri Meilhac en Lucovic Halevy moeten mij op het oog hebben gehad bij het schrijven van het libretto van deze wereldberoemde opera. Ik vond het een mooie maar ook onheilspellende gedachte.’ Kortom, ‘Liefde is een rebelse vogel’ is een zeer indrukwekkend, mooi en emotioneel boek!