Het is altijd interessant te vernemen hoe succesvolle 'captains of industry' denken over de business. Jeroen Bertrams sprak met diverse bestuursvoorzitters en legde hen achttien thema's voor. Aan de hand van de gegeven antwoorden zou de lezer moeten kunnen vaststellen waarom sommige managers wel succesvol zijn en andere niet. Hoewel deze formule veel belooft, wordt die belofte in het boek 'Op naar de top' niet waargemaakt.

Als geen ander heeft Blanchard een goede neus om actuele thema's in organisaties te bespeuren en deze vervolgens verhalend weer te geven.

De methodiek van 'Situationeel Leidinggeven' werd aanvankelijk ontwikkeld door Hersey én Blanchard. Beide auteurs gingen later elk hun eigen weg maar bleven zich wel bezig houden met het leiderschapsconcept dat wereldfaam verwierf. Het concept bleek overzichtelijk, gemakkelijk trainbaar en kende vele uitgekiende ondersteunende instrumenten. Wie is er niet groot mee geworden met het concept van situationeel leidinggeven? Desondanks laten wetenschappers weinig heel van het concept, en dus ook van het gelijknamige boek 'Situationeel Leidinggeven' van Paul Hersey.

De naam Ken Blanchard zal voor veel mensen de associatie oproepen met situationeel leidinggeven en eenvoud. Zijn boeken hebben vaak een simpele boodschap die wordt verpakt in een helder en krachtig verhaal. Samen met medeauteur Spencer Johnson beschrijft Blanchard in de 'One Minute Manager' drie simpele technieken die geschikt zijn voor elke leidinggevende. Natuurlijk beseffen Blanchard en Johnson dat leiderschap meer is dan het beheersen van drie vaardigheden. Maar wie bij de basis wil beginnen, kan hier een goede eerste stap zetten.

De naam Ken Blanchard zal voor veel mensen de associatie oproepen met situationeel leidinggeven en eenvoud. Zijn boeken hebben vaak een simpele boodschap die wordt verpakt in een helder en krachtig verhaal. Samen met medeauteur Spencer Johnson beschrijft Blanchard in de 'One Minute Manager' drie simpele technieken die geschikt zijn voor elke leidinggevende. Natuurlijk beseffen Blanchard en Johnson dat leiderschap meer is dan het beheersen van drie vaardigheden. Maar wie bij de basis wil beginnen, kan hier een goede eerste stap zetten.

Het boek 'Onze ijsberg smelt' van John Kotter en Holger Rathgeber is het verhaal van een pinguïnkolonie die de noodzaak voelt (aan den lijve in dit geval) om te veranderen. De auteurs beschrijven welke groepsprocessen er kunnen plaatsvinden bij veranderingen. Dit in tegenstelling tot het bekende boekje 'Wie heeft mijn kaas gepikt' (van Johnson en Blanchard) dat zich voornamelijk richt op verandering vanuit individueel perspectief. Kotters acht regels voor succesvolle verandering dienen als basis voor dit boek. Aan hand van een simpel verhaal dat in een uurtje te lezen is, kunnen organisaties zich voorbereiden op een belangrijk veranderingsproces. Maar zoals het vaak gaat met metaforen: de een loopt er mee weg, de ander kan er niets mee.

We moeten niet ten onder gaan aan zelfmedelijden, is de boodschap van het boek 'Wat is jouw excuus?' van John Foppe. En Foppe heeft recht van spreken, want hij is zelf zonder armen is geboren. Wie een slachtofferrol aanneemt, brengt zichzelf in een neerwaartse spiraal. Mensen moeten zelf het heft in handen nemen en verantwoordelijkheid nemen. 

Coaching is in. De grote hoeveelheid literatuur op dit terrein onderstreept dat. 'Is er dan plaats voor nog een boek?' Die vraag stelt de auteur in de inleiding van haar boek. Hoewel ze de vraag zelf ook bevestigend beantwoordt, kan de lezer zelf ook vaststellen dat 'Socratisch coachen' een uitstekend boek is waarin theorie en praktijk in goede balans helder worden beschreven. Het boek is zowel geschikt voor interne als externe coaches.

Vaak zijn boeken 'meer van het zelfde' waarbij oude wijsheden in een eigentijds jasje worden gestoken. Zo niet het boek 'Managementverhalen voor communicatie'. De auteurs hebben een zeer originele invalshoek gekozen: een fictief verhaal met een hoog realiteitsgehalte waarbij vervolgens (bekende) experts hun visie op het probleem geven. Interessant is om te zien hoe ervaren deskundigen zoals Jorritsma, Pieper, In 't Veld, Peper, of Leers en vele anderen vaak verschillende oplossingen voorstellen voor een zelfde type probleem.

Het fraai uitgegeven boek 'Modellen van C' dat in zeer heldere taal is beschreven, biedt de lezer 62 verrassende modellen op het gebied van strategische communicatie. Noël Slangen, directeur van het Belgische adviesbureau 'Groep C', biedt de lezer veel achtergrondinformatie en tips. De boodschap om goed te kunnen communiceren, kan niet voldoende benadrukt worden in een maatschappij waarin mensen per dag meer dan 1500 informatieprikkels krijgen. Het boek is bedoeld voor managers en decision makers die niet zo vertrouwd zijn met het vakgebied van strategische communicatie.

Soms vragen mensen je of je ook 'positieve' voorbeelden kent op het gebied van veranderen. Die lijken namelijk met een lampje gezocht te moeten worden. De verandercasus van het UWV die centraal staat in het boek 'Van loyaliteit naar mobiliteit' van Vittorio Busato, lijkt zo'n positief voorbeeld te zijn.

René ten Bos, Campbell Jones en Martin Parker zetten zich in hun boek 'Het einde van de bedrijfsethiek' af tegen de huidige vorm van de bedrijfsethiek. Deze zou één grote leugen zijn en pijnlijke vragen achterwege laten, en daardoor verzanden in allerlei compromissen. Aan de hand van de opvattingen van diverse filosofen wordt de lezer meegenomen in een boeiende uiteenzetting ter beantwoording van de vraag wat de waarde dan wèl zou kunnen zijn van bedrijfsethiek. De auteurs zien namelijk een heel grote rol weggelegd voor deze discipline die mensen kan helpen bij het gericht zijn op de ander. Om dat te realiseren moeten organisaties ophouden ethiek te degraderen tot het opstellen en het naleven van allerlei regels.

Vaak maken we ons druk over dingen die kúnnen gebeuren, en even vaak doen we dat in negatieve zin. Allerlei 'worst case scenario's' spoken dagelijks door onze hoofden. We lijken een bijna natuurlijke voorkeur te hebben om te kijken naar dat 'halflege glas'. 

'Het Doel' van Eliyahu Goldratt is het bekendste boek waarin de schrijver zijn Theory of Constraints (theorie van beperkingen) uit de doeken doet. In romanvorm wordt de lezer meegenomen in het zoekproces van de hoofdpersoon om zijn productiebedrijf van een naderende sluiting te behoeden. 

Wie zelf het vak van trainer uitoefent, staat meestal niet zo stil bij de wijze waarop het resultaat tot stand gekomen is. Het gaat doorgaans om impliciete kennis en vaardigheden. Een buitenstaander kan de trainer weliswaar observeren, maar dan nog heeft hij 'het kunstje' niet in de vingers. Training is een vak. Maar waar bestaat het uit en is het te leren? In het zeer overzichtelijke en laagdrempelige boek 'Het geheim van de trainer' wordt de lezer door twee ervaren vakgenoten, Lianne Kaufman en Janneke Ploegmakers, ingewijd in de geheimen die dit mooie vak te bieden heeft. 

De ondertitel van dit boek luidt: 'Op weg naar performanceverbetering' geeft goed weer vanuit welke invalshoek de auteurs naar opleiden en trainen kijken. Overduin en Arets stellen dat trainingen die niet resultaatgericht en meetbaar zijn, geen oplossing bieden voor het vermeende organisatieprobleem. Training is dus niet altijd de juiste interventie omdat niet alle problemen trainingsproblemen zijn.

'Duurzaam veranderen' gaat over vier dominante veranderbenaderingen en de bijbehorende afwegingen die gemaakt kunnen worden om tot een verantwoorde keuze te komen. De auteurs hebben geen duidelijke voorkeur voor de een of andere benadering maar houden de lezers juist voor dat het vooral gaat om weten wanneer welke benadering te kiezen. 

'De taal van verandering' is oorspronkelijk een proefschrift dat later herschreven is tot praktijkboek. Het 400 pagina tellende boek is zeer lezenswaardig en boeit van het begin tot eind. Het boek biedt niet alleen een uitstekend overzicht van de diverse veranderstromingen, het maakt tevens inzichtelijk hoe veranderingen in de praktijk verlopen aan de hand van uitgebreid beschreven casussen.

In 'De leiderschapspil' wordt geïllustreerd dat instantoplossingen en zogenaamde quick fixes niet werken, hoe verleidelijk ze er ook worden gepresenteerd. Het boekje is een stevige knipoog naar het Amerikaanse businessmodel en lijkt te flirten met het meer behoudende Europese Rijnlandmodel. Door middel van een luchtige metafoor wordt het spanningsveld tussen korte en lange termijn goed weergegeven. Het werd tijd dat daar eens een toegankelijk boekje over verscheen.

Een nieuw fenomeen in managementland lijkt in aantocht: 'goed volgerschap'. Na vele decennia lang de blik gericht te hebben op managers, stellen de auteurs voor om het perspectief wat te wijzigen: van manager naar volger. De gedachte hierachter is eenvoudig: er zijn meer volgers dan leiders. Desondanks is er altijd veel meer aandacht geweest in de literatuur voor leiderschap. Informatie over volgen zou nauwelijks voorhanden zijn. 'De kunst van het volgen' voorziet in deze leemte.