De ene keer wilt u als team leren van uw fouten om in een volgend vergelijkbaar project de zaken beter aan te pakken. Een andere keer heeft u als team hulp nodig om de aanpak van het probleem te bespreken. Of u wilt graag een aantal blauwdrukken gebruiken om snel aan de slag te kunnen met een projectvoorstel. In deze drie verschillende gevallen zal een en dezelfde standaardaanpak voor kennisoverdracht niet goed werken. Nancy Dixon onderscheidt in 'Algemene kennis' vijf verschillende soorten van kennisbehoefte, voor elke kennisbehoefte beschrijft zij een eigen aanpak. Zonder te betuttelend te zijn met precieze detailbeschrijvingen weet zij mij in elk geval te inspireren om in elke denkbare situatie een efficiënte vorm van kennisoverdracht te kiezen.
Neem bijvoorbeeld een 'lessons learned'-sessie. Een veelgebruikte aanpak hiervoor is een brown papersessie. Als deze sessie echter bedoeld is om op een efficiënte manier de teamprestaties te verbeteren, is de gestructureerde aanpak die Nancy Dixon beschrijft van een 'after action review' in de meeste gevallen veel effectiever. In 'Algemene kennis' wordt onderscheid gemaakt tussen tacit (persoonsgebonden) en explicit (vastgelegde) kennis. De vastgelegde kennis laat zich eenvoudig uitwisselen door bijvoorbeeld gebruik te maken van een kennisdatabase, terwijl tacit kennis zich vaak lastig laat vastleggen. Dat betekent echter niet, dat u deze kennis niet kunt uitwisselen. Als u toch probeert deze tacit kennis uit te wisselen door deze kennis eerst expliciet te maken en vervolgens in een database te stoppen, zult u vast ervaren dat dit niet de gewenste resultaten oplevert. Nancy Dixon beschrijft drie vormen waarmee u tacit kennis kunt overdragen, er zit dan ook vast wel een methode bij die aansluit op uw kennisbehoefte. Lord Chesterfield zei eens: 'Kennis van de wereld kan men alleen in de wereld verkrijgen, niet in een studeerkamer.' Dat is precies waar Nancy Dixon u kan helpen om steeds de meest geschikte methode te vinden om kennis op te doen of te verrijken. De ene keer is dat door ervaring op te doen (fietsen heeft u toch ook niet geleerd uit een boek) en een andere keer is dat door met een collega te sparren. Ik vond het boek erg inspirerend en één van de beste boeken die ik tot nu gelezen heb over kennismanagement. Het is echt een welkome aanvulling op de bestaande literatuur van kennismanagementgoeroes zoals Ikujiro Nonaka, Peter Senge en Mathieu Weggeman. Als ik dan toch wat kritiek mag uiten, vind ik de titel niet zo sterk. Als u het boek gelezen heeft, zult u de titel beter begrijpen, maar ik vind de titel niet direct verklappen wat voor een inspirerend boek het is. Ik hoop dat ik u met deze recensie wel heb kunnen overtuigen dat dit boek zeker niet mag ontbreken in uw boekenkast als u de kenniscreatie en -verspreiding in uw organisatie wilt verbeteren.
Over Jan Jacob Bos
Jan Jacob Bos is een expert op het gebied van kennismanagement. In 2008 is hij bij Business School Nederland afgestudeerd op dit onderwerp. Hij heeft in zijn dissertatie een nieuw kennismanagementmodel ontwikkeld dat organisaties helpt om de strategie te vertalen naar verantwoordelijkheid voor de kenniswerkers. Dit model is in de afgelopen jaren verder uitgewerkt en praktisch toegepast. Hierover heeft Bos ook een boek geschreven dat nu bijna klaar is. Jan Jacob Bos werkt als kennismanager bij Schuberg Philis.
